Obiekty sakralne
Kościół pw. Trójcy Świętej w Dziadkowicach
W drugiej połowie XV wieku nazwa miejscowości brzmiała: Dzathkowycze, później zaś: Dziadkowicze. Fundacji pierwszego kościoła pw. Boga Wszechmogącego, Chwalebnej Matki Dziewicy Maryi, Wszystkich Świętych, św. Jakuba Starszego Apostoła i św. Floriana Męczennika dokonali w niedzielę „Oculi Mei”, czyli dniu 4 marca 1431 roku: Stefan z Oczyc, sędzia mielnicki (1445) i Piotr dziedzic Dziadkowic, którzy uposażyli parafię w trzy włóki ziemi, plac, ogrody i budynki. Pierwszym plebanem w Dziadkowicach w 1431 roku został ks. Jakub syn Mikołaja z Chodowa (w pobliżu leżały stare Oczyce/Ocice w ziemi łęczyckiej), kapłan diecezji łuckiej. W 1452 roku kapelanem w Dziadkowicach był ks. Jan. W latach 1472-1476 plebanem był ks. Marcin, a w latach 1480-1486 ks. Jakub. Dotychczasowe przywileje, nadania oraz dziesięciny – staraniem ks. Macieja Biszewskiego (prob. ok. 1526 – ok. 1554) – potwierdził w dniu 15 czerwca 1526 roku ks. Paweł Algimunt książę Holszański (1485-1555), biskup łucki (1507-1536). W czasie odnowienia erekcji dokonał też zmiany wezwania kościoła na: Trójcy Przenajświętszej, Wniebowzięcia NMP, św. Jakuba Starszego i Wszystkich Świętych. Dziadkowscy herbu Ślepowron byli właścicielami wsi do pocz. XVII w. następnie wieś posiadali Irzykowicze, Szujscy, Niedźwiedzcy, Wąsowscy.
Więcej na stronie Parafii pw. Trójcy Świętej w Dziadkowicach.
Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Dołubowie
Kościół parafialny pw. Najświętszej Maryi Dziewicy Bogarodzicy Matki Miłosierdzia i Świętych Apostołów Piotra i Pawła został ufundowany 31 października 1465 r. Fundatorem świątyni był sędzia brański i bielski (1451-1465) Wit (zm. przed 1470) i jego żona Dorota z Łyczków (zm. przed 1501), którzy nadali cztery włóki ziemi oraz dziesięciny z Chrościanki, Widźgowa i Hołubli. Reprezentantami ks. Jana Łosowicza (zm. po 6 marca 1481), ówczesnego biskupa łuckiego (1463-1568), w chwili fundacji byli: ks. Tomasz, pleban z Przesmyk i ks. Jakub, pleban z Perlejewa (zm. ok. 1475). Kościół został uposażony między innymi w dziesięciny, cztery włóki ziemi i trzech kmieci. Pierwszym plebanem w Dołubowie został ks. Marcin, o którym mówią akta Konsystorza Janowskiego, aż do 1480 r.
22 lutego 1501 r. Aleksander Jagiellończyk, wielki książę litewski (1492-1506), potwierdził Janowi Steczkowiczowi (Steczko) Dołubowskiemu zwanemu Cybulka oraz staroście drohickiemu (1501-1506), marszałkowi hospodarskiemu (1520-1541), posiadanie wsi Dołubowo po ciotce Dorocie z Łyczków Dołubowskiej. Przypuszczalnie ona też ufundowała altarię ku czci św. Leonarda, uposażając ją w trzy włóki ziemi i poszerzając wcześniejsze nadania o ogród, karczmę, łąkę (Mokrzec), staw rybny, itd.
Więcej na stronie Parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Dołubowie.
Kościół Matki Bożej Bolesnej w Osmoli
Powstanie parafii w Osmoli wiąże się ściśle z historią kościoła dziadkowickiego. W ramach represji po Powstaniu Styczniowym kościół w Dziadkowicach został odebrany katolikom i zamieniony na cerkiew prawosławną. Parafię zlikwidowano, a wszystkich wiernych przyłączono do sąsiednich parafii: Boćki, Dołubowo, Ostrożany i Siemiatycze (do 1914 roku). Po ukazaniu się carskiego ukazu tolerancyjnego w dniu 30 kwietnia 1905 roku, parafialnie dziadkowiccy rozpoczęli starania o pozwolenie na budowę kaplicy, pod kierunkiem ks. Aleksandra Hajduka (ur. 1874), proboszcza boćkowskiego (1902-1908). Pozwolenie władz carskich przyszło w 1910 roku, ale wierni nie znaleźli odpowiedniego placu pod kaplicę w Dziadkowicach. Tę okazję wykorzystali mieszkańcy Osmoli, ofiarowując 25 ha ziemi na ten cel.
Więcej na stronie Parafii pw. Matki Bożej Bolesnej w Osmoli.
Cerkiew prawosławna św. Michała Archanioła w Żurobicach
Prawosławna cerkiew filialna w Żurobicach. Należy do parafii św. Dymitra w Żerczycach, w dekanacie Siemiatycze diecezji warszawsko - bielskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
To dawna świątynia unicka. Wzniesiona pod koniec XVIII lub na początku XIX w. Znajdowała się na południowych obrzeżach Żurobic; w 1845 została przeniesiona na cmentarz. Wieżę-dzwonnicę dobudowano w 1953.
Budowla drewniana, o konstrukcji zrębowej, orientowana, salowa, zamknięta trójbocznie. Nad wejściem dwuspadowy daszek. Nad kruchtą wieża-dzwonnica zwieńczona ostrosłupowym blaszanym hełmem. Nad nawą jednokalenicowy dach kryty gontem z umiejscowioną centralnie wieżyczką, zwieńczoną baniastym hełmem. Wokół cerkwi i cmentarza murowane ogrodzenie z lat 50. XX w.
Cerkiew wpisano do rejestru zabytków 25 listopada 1966 pod nr A-47.
źródło: Wikipedia.
Kaplica w Żurobicach
Początki powstania kaplicy rzymskokatolickiej w Żurobicach sięgają 2016 roku, gdy 3 maja poświęcono miejsce przeznaczone pod budowę. Wówczas uroczystości przewodniczył biskup drohiczyński Tadeusz Pikus. W 2019 r. zakończyła się budowa i 22 października tego samego roku nastąpiło poświęcenie kaplicy.
Więcej o tym wydarzeniu na stronie Kuriera Podlaskiego.
